گیتار کلاسیک Classical Guitar

گیتار کلاسیک

گیتار کلاسیک (Classical Guitar)

که با نام های گیتار نایلون (Nylon Guitar) یا گیتار اسپانیش (Spanish Guitar) نیزدر ایران شناخته می شود

یکی از سازهای خانواده گیتار در موسیقی کلاسیک به شمار می رود.

گیتار کلاسیک یک ساز آکوستیک چوبی است که سیم های آن از جنس روده حیوانات یا نایلون ساخته می شوند.

در ساخت سنتی گیتار کلاسیک ۱۲ فرت روی دسته گیتار قرار دارند که کاملا بیرون بدنه ساز هستند.

نوازنده راست دست این فرت ها را با دست چپ می گیرد و با دست راست به روی سیم های ضربه می زند.

استایل کلاسیک

در استایل کلاسیک معمولا گیتار را روی پای چپ می گذارند.

اصطلاح گیتار کلاسیک، به غیر از ساز گیتار کلاسیک می تواند دو معنی زیر را نیز بدهد:

یک شیوه نوازندگی سبک کلاسیک گیتار  که در آن هر یک از سیم ها با ناخن یا نوک انگشت نواخته می شوند.

دو اجرای قطعات کلاسیک

انواع گیتار کلاسیک در طول زمان

گیتار کلاسیک مدرن به گیتار های شش سیم با ابعاد و شکل حال حاضر گیتار کلاسیک گفته می شود

و گیتار سنتی یا قدیمی به انواعی از گیتار ها گفته می شود

که در قرن ۱۸ میلادی مورد استفاده قرار می گرفته اند و یا حتی گیتار های دوره باروک که ۵ سیم جفتی داشتند.

مواد اولیه و روش ساختن گیتار های کلاسیک امروزی ممکن است در نقاط مختلف دنیا تا حدی متفاوت باشند.

تمامی آنها از استانداردهایی پیروی می کنند که در دوران معاصر در فرانسه و ایتالیا تدوین شده اند.

سیم گیتارهای کلاسیک

سیم های گیتار کلاسیک در ابتدا از روده حیوانات ساخته می شدند ولی الان از پلیمر هایی نظیر نایلون ساخته می شوند

و برای سیم های بم نیز روکش فنری فلزی روی آنها استفاده می شود.

در حال حاضر گیتار های فلامنکو از نظر ظاهر شبیه گیتارهای کلاسیک هستند.

اما در مواد اولیه و در ساختار فنی تا حدی متفاوت می باشند.

گیتار های کلاسیک  امروزی طبق متد ساخت استاد  اسپانیایی آنتونیو تورس خورادو ساخته می شوند.

تاریخچه گیتار کلاسیک

طبق لوح ها و نقش های سنگی به دست آمده از منظقه بین النحرین،

استفاده از سازهایی با شکل و شمایل گیتار به قرن ها پیش از میلاد باز می گردد.

طبق اسناد میتوان زادگاه گیتار را خاور میانه دانست.

در طول زمان طی جنگ ها و مبادلات بازرگانی که میان مردم خاور میانه و اروپاپپان به وجود آمد،

گیتار به اروپا راه یافت و در آنجا دچار تغییراتی در ساختار، سیستم صدا دهی و تعداد سیم ها شد

که به شکل گیتار های کلاسیک امروزی در آمد.

شرح مفصل تاریخچه گیتار کلاسیک در مقاله تاریخچه گیتار کلاسیک موجود است.

شیوه نوازندگی گیتار کلاسیک:

نوازندگی گیتار کلاسیک به صورت نشسته انجام می شود.

در مورد نوازنده راست دست، پای چپ بر روی زیر پایی گذاشته می شود

تا کمی از زمین بالاتر قرار بگیرد سپس بدنه گیتار بر روی پای چپ قرار میگیرد

و دسته گیتار با زاویه ای نسبت به زمین بالاتر از بدنه قرار می گیرد.

در نوازندگی افراد راست دست، دست چپ سیم ها را بر روی فرت های دسته میگیرد و دست راست به سیم ها ضربه می زند.

در نوازندگی کلاسیک پنجه ها به سمت داخل به سیم ضربه می زنند در نتیجه ضربه های که با شصت زده می شود

به سمت پایین (Down Stroke) و سایر انگشتان به سمت بالا (Up Stroke) می باشند.

در نوازندگی سنتی گیتار کلاسیک انگشت کوچک چندان کاربردی ندارد

ولی در سبک های نوازندگی مدرن کلاسیک که توسط افرادی چون Stepan Rak و Kazuhito Yamashita انجام می شود

انگشت کوچک نیز همانند انگشتان دیگر دست راست به کار گرفته می شود.

نوازندگی گیتار کلاسیک در سبک فلامنکو بسیار متفاوت از سبک کلاسیک هست.

در سبک فلامنکو ضربه های دست راست با هر دو طرف انگشتان می تواند نواخته شود و همچنین نوع حرکت انگشتان نیز متفاوت است

و از انگشت کوچک نیز بسیار استفاده می شود.

در اجرای تکنیک های متداولی همچون راسکوادو در سبک فلامنکو هم از قسمت گوشتی انگشت

و هم از قسمت ناخن استفاده می شود وانگشت کوچک نیز به کار گرفته میشود.

انگشتان دست چپ به ترتیب از انگشت اشاره تا انگشت کوچک با اعداد ۱ تا ۴ شناخته می شوند

و انگشتان دست راست از سمت شصت تا انگشت کوچک با نام های P-I-M-A-X نامگذاری شده اند.

منشا نامگذاری این انگشتان حروف اول نام آنها در زبان اسپانیولی می باشد

که شصت با P-Pulgar ، انگشت اشاره با I- Indice، انگشت میانی با M-Mayor، انگشت انگشتری با A-anular و انگشت کوچک با C Cycuito- که بعد ها با X جایگزین شد می باشد.

اجزای گیتار کلاسیک عبارتند از:

Head Stock:

Head Stock یا سر دسته گیتار بالا ترین قسمت دسته گیتار است که قسمت های مهمی همچون گوشی ها یا تیونر های گیتار در آنجا قرار دارند.

سر دسته گیتار می تواند شیب دار یا صاف طراحی شود.

Nut:

نات دقیقا قسمت بین هد استاک و دسته گیتار است که معمولا از جنس استخوان یا پلاستیک ساخته می شود

و سیم ها از بین شکاف هایی که بر روی آن تعبیه شده است به سمت سر دسته گیتار می روند.

Machine Heads:

ماشین هد، تیونر، گوشی ، یا شیطانک قسمتی از از سر دسته گیتار هست که با سیستم چرخ دنده ای که دارد به نوازنده اجازه کوک کردن گیتار را می دهد

و زمانی که نوازنده کوک کردن را به اتمام رساند این دستگاه کوک را ثابت نگاه میدارد و از در رفتن سیم و کوک جلوگیری می کند.

Neck:

نک یا دسته گیتار قسمتی چوبی است که شامل سر دسته، ماشین هد، نات، فرت بورد و فرت ها می شود.

چوب دسته گیتار معمولا با چوب بدنه گیتار متفاوت است.

Fret board:

فرت بورد قسمتی چوبی است که روی دسته گیتار قرار دارد و فرت ها بر روی آن قرار گرفته اند. فرت بورد می تواند صاف یا اندکی خمیده باشد.

خمیدگی روی فرت بورد را با مشخصه ای با نام Radius معرفی می کنند. هر چقدر میزان Radius کمتر باشد خمیدگی فرت برد مشهود تر است.

فرت بورد ها معمولا از چوب آبنوس (Ebony) یا رزوود و گاهی از ماده ای کامپوزیتی به نام  میکارتا ساخته میشوند.

Fret:

فرت ها قسمت های فلزی هستند که در طول دسته گیتار نصب می شوند. نوازنده با فشردن سیم ها مابین فرت ها در طول سیم را کم و زیاد می کند

که این عمل در واقع باعث می شود هر فرت در هر سیم نماینده نتی خاص از نت های موسیقی باشد.

در گیتار کلاسیک فرت ها نیم پرده با هم فاصله دارند.

Heel یا Neck Joint:

نک جوینت قسمتی هست  که دسته و بدنه گیتار به هم متصل می شوند در گیتار های قدیمی کل گیتار به صورت یک تکه ساخته می شد

اما در بیشتر گیتار های جدید دسته و بدنه گیتار در این قسمت به هم متصل می شوند.

Body:

مهم ترین قسمت در هر ساز بدنه آن است.

بدنه گیتار که معمولا از چوب های (Cedar, Sperus, Red wood , mahogany) با ضخامتی در حد ۲- ۳ میلیمتر ساخته میشود

به وسیله انواع و اقسام تکنیک ها مستحکم شده است

و وضیفه اصلی ساز یعنی تولید صدا را بر عهده دارد.

بخش عمده صدای گیتار ناشی از لرزیدن سیمها و در نتیجه ارتعاش بدنه گیتار است.

بافت های مختلف ساختاری که در بدنه گیتار های به کار رفته است تنها به دلیل تقویت بدنه در مقابل فشار بسیار زیاد سیم ها نیست

بلکه این نوع طراحی و اسکلت بندی ها سیستم های آکوستیک مختلفی را در داخل بدنه به وجود می آوردند

که به رنگ های مختلف صدایی ختم می شوند.برخی از طراحی های جدید بدنه از دو لایه موازی و مجزا در قسمت تاپ بدنه استفاده می کنند

که به وسیله ماده Nomex یا موادی نظیر فیبر کربن از هم جدا شده اند.

در قسمت کناری بدنه از چوب هایی نظیر رزوود هندی یا برزیلی و Mahogany  استفاده می شود

که فارغ از میزان استحکام متفاوتی که دارند تاثیر به سزایی در رنگ و نوع صدای گیتار می گذارند.

Binding:

چوب های به کار رفته در قسمت های مختلف بدنه (Top – Back – Sides) بسیار نازک هستند،

برای استحکام بخشیدن به آنها، آنها را در قسمتی که به هم میرسند با چوبی انعطاف پذیر تقویت می کنند.

Bridge:

وظیفه اصلی خرک انتقال لرزش سیم ها به صفحه صدا می باشد. در نتیجه این انتقال هوای درون گیتار نیز به لرزه در می آید

و صدای یک سیم نازک بسیار تقویت شده و از طریق سوراخ صدا (Soundhole) به بیرون منتشر می شود.

راهنمای خرید گیتار